නුඹයි මගෙ අප්පච්චි..

තනිවෙලා ලෝකයෙන්

අවැසි විට සරණක්,

කිසි විටෙක මග නොහළ

ඔබයි මගෙ දෑත් වාරුව..

වැරදුමක් පැරදුමක් 

දුටු විගස අවුත් ඔබ

නොයා මා මග නොහැර 

හිතට දුන්නා සුවය..

රිදුම් දෙන සිතිල්ලක

ඉකි ගසා හඩද්දී..

දෝර ගලනා නෙතට

නුඹම විය ඉඩෝරය...

නිහඩ වී ලොවම මට

තනිකමින් හෙම්බත්ව,

හිදින යම් වෙලාවක

ඔබ මගේ අසළමය..

ඇදෙද්දී වන මගට,

සැණින් මා වෙත අවුත්

අරුත් දුන්නේ නුඹය

වැරදි වග මාර්ගය....

ඉතින් මා අප්පච්චී,

මා දෑත ඔබ නොවෙද

ඉදින් මා සිතනු කෙලෙසකද

නුඹ අමරණිය නොවන වග..